Jaki jest każdy z nas?
Hillar Małgorzata
My z drugiej połowy XX wieku
My z drugiej połowy XX wieku
rozbijający atomy
zdobywcy księżyca
wstydzimy się
miękkich gestów
czułych spojrzeń
ciepłych uśmiechów
Kiedy cierpimy
wykrzywiamy lekceważąco wargi
Kiedy przychodzi miłość
wzruszamy pogardliwie ramionami
Silni cyniczni
z ironicznie zmrużonymi oczami
Dopiero późną nocą
przy szczelnie zasłoniętych oknach
gryziemy z bólu ręce
umieramy z miłości
Jak bardzo zwykły wiersz może utożsamiać się z nami? Czy jesteśmy w stanie w kilku prostych słowach przejrzeć się jak w lustrze? Wydaje mi się, że właśnie ten utwór jest dowodem na to, że mamy możliwość to zrobić.
Mimo, że autorka mówi o osobach z drugiej połowy XX wieku, a nie pierwszej połowy XXI nie ma to znaczenia. Nic się nie zmieniło, a wręcz wszystkie te cechy pogłębiają się.
Osoby, które są wrażliwe z góry są wyśmiewane za to, że są słabe. Silnymi uznawani są ci, którzy ukrywają uczucia i tłumią emocje. Czy nie w takim świecie żyjemy? Nie mamy czasu okazywać innym zainteresowania. Większość ludzi jest zapatrzona w siebie, w swoje potrzeby, karierę.
Mamy chwila moment okres świąteczny. Myślę, że to najlepszy czas, żeby poświęcić go bliskim i zatrzymać się na chwilę. Zastanowić się, czy to nie my przypadkiem, nie jesteśmy niczym ludzie z drugiej połowy XX wieku..
Jakie jest Wasze zdanie na ten temat?
Genialny wiersz...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko! :)
http://angelikabien.blogspot.com/
Piękny wiersz którego już znałam dawno i który skłonił mnie do refleksji.
OdpowiedzUsuńMój blog
Pewne rzeczy się zmieniają,a le ludzie są wciąż tacy sami w elementarnych sprawach. Potrafimy robić rzeczy wielkie od kilku tysiącleci, ale własnymi uczuciami nie potrafimy się posługiwać.
OdpowiedzUsuńJakie to smutne.
Pozdrawiam
Tutti
MÓJ BLOG
Takie prawdziwe, a zarazem smutne. Ludzie nie dostrzegają najważniejszych rzeczy, najbardziej wartościowych takich jak np. miłość.
OdpowiedzUsuńWiersz krótko, ale dokładnie wszystko opisuje.
MÓJ BLOG
KONKURS
Nic się nie zmieniło, chyba że na gorsze. Jest to smutne, ale niestety bardzo prawdziwe. Czasami ręce opadają, patrząc na zachowanie niektórych DOROSŁYCH osób...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, Sylwia :)
Ludzie często niestety nie dostrzegają najważniejszych rzeczy.
OdpowiedzUsuńmój blog, hooneyyy
Ważna lekcja płynie z tego wiersza!
OdpowiedzUsuńObserwuję <3
Cudowny wiersz! Super, że umieściłaś go na swoim blogu :)
OdpowiedzUsuńkaricja.blogspot.com
Wiersz zmuszający do refleksji :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że niektóre wartości w dzisiejszych czasach nie są już brane pod uwagę.
Pozdrawiam!
lublins.blogspot.com
fajny wiersz lubię taki do zadumania się...
OdpowiedzUsuńFajny blog i wszystko co się w nim znajduje!;P
OdpowiedzUsuńRob dalej swoje i nie przejmuj sie opinią innych;>
Tak trzymaj! flarri.blogspot.com
bardzo interesujący wpis :)
OdpowiedzUsuńNie czytałam jeszcze, na pewno się skuszę! :)
Obserwuję bloga i zapraszam do mnie:
http://nie-oceniam-po-okladkach.blogspot.com/